زنگ ورزش

زنگ ورزش معمولا جز بهترین زنگهاست نه درسی داده می شه نه پرسیده، تازه تحرک ،انرژی ،نشاط هم داره.ولی توی دبیرستانی که من میرفتم (دبیرستان غیر نمونه غیر آدمیزادی!)یه کم فرق داشت :معمولا یک ربع تا نیم ساعت اول کلاس صرف عوض کردن لباس(منظور از لباس فقط شلوار ورزشی)آن هم پشت نیمکتهای مدرسه به چه مصیبتی(به دلیل شرم و حیا ) می شد یک  تعدادی از بچه ها هم همیشه عذری برای ورزش نکردن داشتند از پوشیدن شلوار ورزشی معاف می شدند.خلاصه بعد از پشت سر گذاشتن این مرحله سخت می رفتیم تو حیاط  بغیر از چند نفری که والیبال بازی می کردند بقیه گروه گروه می شدندیه گوشه از حیاط می نشستند وحرف حرف ...می زدند تا زنگ می خورد(البته بعضی روزها استثنائ یک دست بدمینتون هم بازی می کردیم)در مجموع زنگ مفرحی بودبه جز قسمت اولش(پوشیدن شلوار ورزشی )ولی این مشکل خیلی طول نکشید ذهن خلاق یکی از بچه ها مساله را حل کرددیگه نیازی به آوردن شلوار ورزشی و عوض کردنش نبودزنگ ورزش که می شد هر کی یک گچ سفید بر می داشت دو تا خط سفید از بالا به پایین روی ساقهای شلوارش می کشید، می شد شلوار ورزشی!!!(فقط یه مارک adidas کم داشت) بعد با خیال راحت می نشستیم و به بحث های دخترانمون می پرداختیم با اینکه ساعات بسیار خوشی بود ولی حیف که  به ندرت به ورزش کردن می گذشت. شاید اگر توی برنامه مدرسه علاوه بر زنگ ورزش زنگ بحث و خاطره هم می گذاشتند  از ورزش هم بهره ای برده می شد(ولی نه !اگر همه ساعات مدرسه هم میشد ساعات بحث و....بازهم بچه ها وقت کم می آوردند!!)