امتحان

اسمش هم ترسناکه وای خصوصا وقتی شفاهی باشه(دقیقا برعکس خیلیها که شفاهی را ترجیح میدن! ) واقعا نمیدونم تا کی قراره امتحان بدم، تمام نمیشه دلشوره ،استرس، طپش قلب ،حتی صدای قورت دادن آب دهنم را همه میشنوند، فاجعه است! چرا هیچکس یه فکری، یه راه حلی برا این قضیه پیدا نمیکنه، البته راه حل که زیاده ولی کیه که اجراش  کنه، یه دفعه یه امتحان دادم سیستمش فوق العاده هیجان انگیزبود اصطلاحا آسکی بود توی کلاس حدود 10 _15 تا میز بود که رو هرکدوم یه میکروسکوپ وزیر لنزشون لام یه انگل(خودش یا تخمش یا نوزادش یا کس وکارش!)بودخوب باید  یکی یکی از انتهای کلاس وارد می شدیم بعد از رویت همه لامها والبته تشخیصشون ازدر دیگه خارج میشدیم  نوبت من شد نیم ساعت انتظار پشت در کلاس و حرف ونقل بچه ها به اندازه کافی هول تو جونم انداخته بودرفتم تو، دیدم همه به آرامی نشستند  سیر انفاس انگلهارومی کنند!تا اومدم  پشت میکروسکوپ آخری جاگیر واگیر شم با صدای زنگ گوشخراشی از جا پریدم، دیدم  همه از جاشون بلند شدند ،هاج وواج مونده بودم چی شده! یه دفعه یکی بهم زد گفت: "برو جلو" تازه فهمیدم چی شده وقت دیدن اون لام تموم شده بود باید می رفتم بعدی رو می دیدم "ولی من که هنور هیچی ندیدم" کسی اهمیت نداد! دیر می جنبیدم بعدی راهم از دست میدادم صدای زنگ شده بود کابوس !هر آن انتظارشو می کشیدم اصلا دیگه نمی فهمیدم اینی که زیر میکروسکوپ میبینم یه کرم ، پشه... فقط صدای زنگ را می فهمیدم  نا امید شده بودم ،باید یه چیزی تو برگم می نوشتم تو اون وضعیت من خودم رو هم نمیشناختم چه برسه به تخم فلان کرم... چندتای اول رو که رد کردم ورق برگشت  حالا مثل یه بازی شده بود(!stop sit) بچه های جلویی بر می گشتند بهم می گفتند بعدی چیه من هم به عقبیها  دیگه نه میکروسکوپ نه لام نه اون جونوری که اون زیر لالا کرده تا بربر نگاهش کنیم اینا مهم نبودند فقط زنگ مهم بود...این یکی هم بخیر گذشت آخیش!...

یه دفعه هم امتحان کامپیوتری دادم خیلی با حال بود نه مدادی نه پاک کنی فقط کلیک!

 خلاصه امتحان هر مدلی باشه ترسناکه ولی اگه متنوع باشه یعنی همشون یه جور نباشن هیجان انگیز میشه اون موقع است که  لذت بخش  هم میشه!